-----***-----

Zuchtend kruip ik achter mijn bureau. Wat had Jeroen vandaag? Ik wordt echt kotsmisselijk van dat joch. Zo irritant als hij doet!
Ik pak mijn schrift. Een goede vriendin van mij, Sanne, is verhuist. Nu schrijf ik vaak wat in dit schrift en stuur het als het vol zit naar haar op. Zij doet hetzelfde bij mij. Ik pak mijn pen en begin te schrijven.
Hoi Sanne,
Jeroen is echt zo raar! Vanmiddag had hij een tas vol met flessen meegenomen het bos in. Anders doet hij dat nooit. Wat moet hij daar nou mee? Echt zo'n grote boodschappentas met flessen. Ik snap hem echt niet. Wat zou hij daarmee moeten doen? Nou ja, maakt ook niet uit. Dat is zijn zaak! Waarom moet ik nou zo'n gekke broer hebben die met flessen het bos ingaat...?


Stiekem loop ik die avond naar de schuur. Ik had 's middags gezien dat hij daar de tas met flessen had neergegooid. Ja, daar liggen ze! Onder een deken. Voorzichtig maak ik een van de flessen open. Wat zou er in zitten? Er zit niets in. Ik ruik even en ga over m'n nek. Drank! Er heeft allemaal sterke drank ingezeten! Wat moet haar broer met een, twee, zes flessen met drank in het bos? Het begint steeds gekker te worden.

Therese! Therese! Komen! Ik zucht. Ik stop de flessen zorgvuldig terug in de tas. Hup, de deken er weer overheen en naar binnen. Binnen zit de hele familie aan de tafel. Eerst heb je Julian, dan Stijn, Jeroen, zij en dan de twee jongste broertjes Sam en Simon.
Julian is al twintig jaar, Stijn zeventien en Jeroen is vijftien jaar. Zijzelf is dertien jaar en de Sam is acht, Simon is vijf jaar.


Veel mensen vinden het naar voor haar dat zij het enige meisje in het gezin is. Ach, zijzelf vindt het juist wel leuk. Ze houdt meer van jongensdingen dan meisjesdingen. Al die meiden met make-up en zo, uren voor de spiegel... Nee, niets voor haar! Al vanaf ze heel klein was speelde ze al met haar broers.

Het liefst voetbalt ze met Jeroen en Stijn. Maar nu doet Jeroen de laatste tijd zo gek! Altijd sacherijnig enzo. Nou ja, dat is zijn zaak. Maar ja, 't is toch wel rot dat nu de hele sfeer in huis verpest is. Ik plof neer in een stoel. Simon wil meteen op schoot; dat had ik kunnen weten. Simon is net een meisje! Hij wil altijd op schoot en is het liefste binnen. Ik ben juist liever buiten. Lekker hutten bouwen enzo. Nou ja, dat deed ik vroeger. Nu niet meer. Nu voetbal ik vaak met de buurjongens, omdat Jeroen niet meer wil.

Therese, wil jij Simon even in bed stoppen? Vraagt moeder. Ja, Therese, alsjeblieft? Bedelt Simon dan ook. Ik knik maar. Kom je Simon?

Ik ben vast van plan om te onderzoeken wat Jeroen nou doet. Ik ga hem volgen als hij weer gaat. Maar de hele volgende week gaat hij niet. Twee weken later wel weer. Ik kijk of er regelmaat in zit, maar dat is niet zo. Soms vertrekt Jeroen met z'n flessen een week later en soms zit er twee weken tussen.

Op een zaterdag verveel ik me vreselijk. Het is ook heel warm. Ik lig maar een beetje op de bank te suffen. Hé, Therese, volgens mij gaan ze Abby berijden! Zegt moeder dan. Ja, echt waar? Bij ons in het weiland staan drie paarden. Op twee er van kan je nog niet rijden. Op de oudste wel. Alleen doen ze dat niet zo vaak. Ze hebben het nog maar een stuk of 4 keer gedaan, omdat hij oud is en snel bokt. Ik kijk door het raam. Ja hoor, mijn schoonzus loopt naar Abby toe met het zadel. Dat moet ik zien! Ik trek vlug mijn slippers aan en ren naar buiten. Hup, een sprong over het prikkeldraad heen en ik sta in de wei.