-----***-----

Het zonnetje liet zijn felle stralen naar binnen schijnen en Tessa keek verlangend naar buiten. Ze wilde wel dat deze dag voorbij was. Vanmiddag zou ze gaan zwemmen met haar moeder en heel misschien zou vader ook meegaan. Demi stootte haar zachtjes aan. ‘Let op, sufferd! Janse vraagt wat aan je.’
Verschrikt keek Tessa naar de leraar en kreeg een kop als vuur. Meneer Janse keek haar afkeurend aan maar stelde de vraag toch aan een ander. Ze zuchtte opgelucht. Vanaf dat moment probeerde ze zich wat beter op de les te concentreren maar algauw waren haar gedachten volledig afgedwaald.

Tessa was bij de kapsalon toen ze hem voor het eerst ontmoette. Ze was net binnen toen de deur openging en er een knappe jongen met donkerblonde haren en zacht grijze ogen binnen kwam lopen. Een huivering was over haar rug gegleden en vreemde kriebels vlogen door haar buik. Hij had zijn witte tanden stralend bloot gegrijnsd en ze had niet kunnen voorkomen dat ze bloosde. Hij schoof een stoel achteruit en kwam naast haar zitten. Er kwam een kapster naar haar toe en dit keer vond Tessa het jammer dat ze zo vlug al aan de beurt was. Ze had nog wel uren naar die jongen kunnen kijken. Hij was bijzonder, zo bijzonder.. Ja, voor het eerst in haar leven voelde Tessa iets van de verliefdheid die andere meisjes ook voelden…


‘Tessa, dit is de laatste waarschuwing!’ klonk de stem van meneer Janse ongeduldig. ‘Je let weer niet op en je geeft weer geen antwoord op mijn vraag.’
Ze werd wild opgeschrikt uit haar gedachten en een kleurtje schoot omhoog naar haar wangen. ‘Sorry, meneer,’ mompelde ze.
Demi staarde haar grijnzend aan. Tessa had een hekel aan Demi, een erge hekel. Al van het begin dat ze hier op deze school was gekomen, probeerde Demi haar zoveel mogelijk te kleineren. Ze wist wel waarom. Zij wilde niet over jongens praten en wat belangrijker was, ze was lang zo knap niet als Demi. Ze was o zo gewoontjes.
De bel haalde haar uit haar overpeinzingen en met een vlot gebaar begon ze haar boeken bijeen te rapen en in haar tas te stoppen.
‘Waar zat jij net toch steeds met je gedachten,’ klonk de treiterende stem van Demi naast haar oor. ‘Zat je soms aan een jongetje te denken die je toch niet kan krijgen?’
Tessa overwoog even of ze Demi zou vertellen van Melvin. Ze schudde resoluut haar hoofd en besloot er niets over te zeggen. Anders zouden er vragen kunnen komen, lastige vragen. Vragen die Tessa niet zou kunnen beantwoorden. En wat als Demi zou vragen waarom het uit was tussen haar en Melvin? Tessa liep rustig naar de deur toe en mengde zich in het gedrang op de gang. Ze had een tussenuur. Een tussenuur dat waarschijnlijk zo saai zou worden dat ze er bijna bij in slaap zou vallen. Ze had geen vriendinnen waarmee ze kon kletsen, ze had niets en niemand meer.. Niet sinds.. Ze dwong haar gedachten op een ander spoor en liep naar de aula toe. Ze zuchtte diep toen ze een donkerharige jongen met kleine krulletjes en prachtige donkerblauwe ogen zag. Hij was knapper dan wie dan ook. Knapper zelfs dan Melvin. Ze haatte hem. Ze haatte hem omdat zijn gedrag dat van Melvin was. Ze haatte hem omdat hij zo knap was. Ze haatte hem om alles. Ze zag dat hij liefjes tegen een knap meisje lachte en een arm om haar heen sloeg. Een snik ontsnapte haar.