|
|
Prachtige zinnen.
(17 Mar 2008, 07:11:54)
Deze week is het boekenweek, en gisteren kwam ik ze weer tegen: de prachtige zinnen: vreselijk lange zinnen die op een poëtische manier iets vertellen. De zinnen worden prachtig gevonden door hun woordkeus, en door hun manier om via beeldspraak iets te beschrijven. Ze worden daardoor als grote vondsten beschouwd.
Op zichzelf bekeken zullen de zinnen ook wel prachtig zijn; maar in de context waarin ze worden gebruikt, een verhaal, misstaan ze gewoon. De lange zinnen houden het verhaal op: De lezer moet zijn hoofd erbij houden, en moet in sommige gevallen zelfs puzzelen om eruit te komen wat wordt bedoeld. Al die tijd is hij niet meer met het verhaal zelf bezig. Hij is als het ware teruggestapt naar de werkelijkheid. En dat is jammer.
Mijn mening is dat het in een goed verhaal er om gaat of je de lezer mee kunt nemen. Of je in staat bent hem of haar de dingen te laten beleven. Ik denk ook dat dat het is wat lezers zoeken: Ze zoeken ervaring, om hun eigen leven er mee te verrijken. De zinnen moeten dat doel dienen. En dat betekent dat mooi zijn helemaal niet belangrijk is. Van belang is dat ze bijdragen aan de beleving van het verhaal. Dat ze de lezer mee weten te voeren. Dus in mijn mening horen mooi geconstrueerde zinnen niet thuis in een verhaal. Laat die zinnen maar apart verschijnen. Zonder context. Ieder met een eigen lijst eromheen. Zoals schilderijen in een museum die ieder apart worden bewonderd.
(Vorig stukje: Ook schrijven moet je oefenen.)
Reacties:
Schrijf uw reactie!
|
|
|
