|
** Twee wegen en een driesprong **
(Roos)
Eigenaar: Roos
Verhaal begonnen door: Roos
|
|
|
Hoofdstuk 17: Starende ogen zijn verliefd
|
|
OK
|
14 Jan 2012, 15:47:50
|
Roos :
|
Ik hoorde een brul achter me en ik draaide me om. De twee jongens met wie Dominic had staan praten, kwamen aanlopen. De ene had autosleutels in zijn hand – natuurlijk, hij was al een zesdeklasser en dus achttien. Gek eigenlijk, misschien had Dominic ook zijn rijbewijs wel.
De andere jongen had twee grote papieren zakken in zijn handen.
Ik herinnerde me dat ik nog steeds het lege chipszakje in mijn handen had. Helemaal verfrommeld – dat had ik zeker gedaan toen ik Davita’s bekentenis had aangehoord. Ik mikte het zakje in de prullenbak en volgde met mijn ogen de twee jongens. Zij zetten de zakken op de tennistafel en haalden er witte bakjes uit.
Kibbeling!
Ik zag hoe de jongens van Dominics leeftijd zich verdrongen om wat te krijgen. Ook Dominic kreeg een bakje in zijn handen geduwd en ik zag hem eten met de rest. Het zag er gezellig uit.
Even later rook dit hele gedeelte van de schoolstraat naar vis.
Justus gooide een kibbeling in zijn keel alsof het een haring was.
|
|
OK
|
16 Jan 2012, 20:18:52
|
Roos :
|
Plotseling draaide Dominic zich om. Even voelde ik zijn ogen in de mijne. Verward dacht ik na. Wat moest ik doen? Wegkijken?
Wat… wat? Zijn donkere ogen keken naar me, de mond er onder vertrok in een lach. Dominic!
Ik had het gevoel dat ik knalrood was, mijn hart bonkte. Wat gebeurde er allemaal?
Een seconde deed ik mijn ogen dicht. Toen ik ze weer open deed was Dominic weg. Was het echt wat ik gezien had?
‘Lekker puh, Davita!’ zei ik in mezelf.
Ik gaf Evert een duw. ‘Doe niet zo irritant, joh.’
‘Wat nou!’ zei hij.
Hij blokkeerde de loopruimte. ‘Ga eens weg!’
‘Omdat je het zo lief vraagt,’ grinnikte Evert. Hij draaide zich om en ik gaf hem een stoot in zijn rug, zodat hij naar vore tuimelde. ‘Dat krijg je er van!’
|
|
OK
|
16 Jan 2012, 20:20:15
|
Roos :
|
Evert sprong gauw opzij, zodat ik er langs kon. Ik sloot even mijn ogen. In dit leshuis zat Dominic ook. Ik wilde zo gauw mogelijk het lokaal uit, om te kijken of ik hem zag. Hij was altijd al snel weg, dus ik moest opschieten. Maar dan stond die Evert weer irritant te doen. Nou ja, als het om Dominic ging was ik best snel aangebrand. Mede door het feit dat Davita ook op hem verliefd was. Ik beet op mijn lip. Als er iemand aan Dominic zou komen…!
Gelukkig zou Davita naar het vmbo gaan. Daar was ik blij om, want als vmbo’er zat je de meeste tijd op een andere vestiging. En dat betekende weer dat zij Dominic amper zou zien!
En, waar ook heel blij mee was, dan zat ze niet meer bij me met handvaardigheid. Geen nieuwsgierige vragen meer, geen gezeur meer om aandacht te krijgen!
Diep in gedachten opende ik de deur. Met mijn hand op de klink dacht ik aan Dominic. Wauw, zijn ogen waren zo doordringend!
Ik duwde de deur open en op dat moment gebeurde het. Het gebeurde veel te snel.
Op het moment dat ik de deur open duwde, deed iemand hetzelfde in het lokaal naast me. De deuren klapten tegen elkaar op, want ze gingen in een tegenovergestelde richting open. Ik had niets door, het gebeurde zo vaak. Ik liep direct naar rechts en de persoon uit het lokaal naast mij naar links. Nog diep in de gedachten; zoekend naar Dominic, botste ik tegen de persoon op.
|
|
OK
|
16 Jan 2012, 20:20:59
|
Roos :
|
‘Hò… ho!’ een donkere stem klonk vlakbij mijn oor.
Ik keek om hoog.
Mijn hart stond stil. Dominic.
Hoe kon dit? Hoe was dit mogelijk?
Ik keek recht in zijn donkere ogen. ‘Sorry!’ zei hij, met grote ogen.
‘Jij ook sorry,’ zei ik. Wie z’n schuld was het geweest?
Van hem of van mij? We hadden elkaar allebei niet zien aankomen!
Het volgende moment liep hij al weer door, hij naar links, ik naar rechts.
Ik wierp een korte blik over mijn schouder. Met zijn handen in zijn zakken – als altijd – liep hij naar het trappenhuis.
Ik zuchtte diep. Hoe kon dit? Gisteren was ik ook al tegen hem opgebotst!
En het gekke was ook nog, dat ik het absoluut niet expres deed.
Oké, je hoorde wel eens van verliefde meisjes dat ze expres tegen de jongen van hun dromen opbotsten. Maar dat deed ik echt niet! Zo was ik niet!
En toch gebeurde het. Ik voelde even aan mijn Survival Plan. Wat zorgde er voor dat ik nu al twee keer tegen hem was opgebotst?
|
|
OK
|
16 Jan 2012, 20:22:10
|
Roos :
|
Waarom had hij zo gestaard in de pauze?
Ach, zei ik tegen mezelf. Waarschijnlijk had hij gewoon door dat je naar hem staarde. Dat heb je zelf ook wel eens. je voelt gewoon dat er iemand naar je kijkt. Nou, en toen was het niet moeilijk. Hij staarde gewoon terug. Haal je niets in je hoofd, Miryam.
Ik probeerde me niets in mijn hoofd te halen, maar vijftig minuten later, toen iedereen de trappen afholde om de bus te halen, was hij er weer.
Ik rende niet, ik was niet gek. Zeker weer door mijn enkel gaan.
Ik liep met Elcke naar beneden en schuin achter haar liep Dominic. Omdat ik met haar praatte kon ik ongemerkt naar hem kijken.
Nou ja, ongemerkt… wéér voelde ik zijn ogen op mij gericht.
Verbeeldde ik het me nou?
Waarschijnlijk keek hij gewoon naar iemand voor me. Nee, het was níet zo.
|
|
OK
|
17 Jan 2012, 17:28:18
|
Roos :
|
Hij keek wel naar me. Ik bleef gewoon terugstaren, hij keek immers ook naar mij?!
Ik vond het wel prima, maar ik kreeg het toch een beetje benauwd onder zijn doordringende blik.
Had Elcke trouwens ook niets door? Ik praatte met haar, maar keek haar niet aan. Gelukkig was ze een beetje klein zodat ik makkelijk over haar heen kon kijken.
Onderaan de trap was hij algauw verdwenen. Tja. Zo makkelijk ging dat dus.
Toen ik mijn jas van de kapstok aftrok, kreeg ik hem weer in het vizier. Hij liep naar zijn bus met zijn jas over zijn schouder.
‘Dag, Dominic,’ fluisterde ik. ‘Fijne vakantie!’
|
|
OK
|
17 Jan 2012, 17:45:41
|
Roos :
|
|
|
OK
|
17 Jan 2012, 17:46:02
|
Roos :
|
Hadassa zat me weer uit te horen. ‘Hoe oud is hij?’
‘Zeg ik niet,’ zei ik afwerend. ‘Nou ja, hij is ouder dan ik.’
‘Oké. Heb je hem vandaag nog gezien?’
‘Ja.’
‘Aha. Waar?’
‘Het lijkt wel alsof ik op een politiebureau zit, joh. Je zit me helemaal uit te horen!’
‘Over wie hebben jullie het?’ vroeg Esmee nieuwsgierig.
‘Over Piet!’ zei Hadassa.
‘En Jip,’ vulde ik aan.
‘Jip en Piet?’ Esmee keek verbaasd. ‘Wie zijn dat?’
‘Nou… Miryam is verliefd op een jongen en ik probeer er achter te komen wie het is.’
‘En hij heet Piet?’
‘Zo noemen we hem,’ legde Hadassa uit. ‘Anders is het een beetje lastig, want dan weet ik steeds niet wie ze bedoelt.’
‘Piet dus. En wie is Jip?’
‘Dat is de naam die ik bedacht heb voor Hadassa’s vriendje,’ zei ik. ‘Want ik probeer er weer achter te komen wie dat is. Maar het is best lastig, want als ik iets vraag en zij geeft antwoord, verwacht ze dat ik hetzelfde doe. Dus ik moet heel erg uitkijken met wat ik vraag.’
‘Ik snap em. Nou, veel succes dan maar met Jip en Piet.’
|
|
OK
|
17 Jan 2012, 17:46:27
|
Roos :
|
‘Bedankt,’ zei ik.
Hadassa wendde zich weer tot mij. ‘Heeft zijn naam zeven letters?’
‘Misschien.’
‘Kom op, doe niet zo flauw!’
‘Oké dan, hij heeft vier letters.’
‘Vier… welke letters?’
‘De P, een I, een E en een T.’
‘Doe niet zo gemeen!’
‘Wat nou, misschien heet hij wel echt zo!’ reageerde ik.
Ik grinnikte stiekem. Hadassa moest een weten hoe ik aan dat ‘Piet’ kwam. Kanariepietje… zo had hij geheten met het voetbaltoernooi. Tja, dan kwam je al snel aan ‘Piet’. Kanariepietje met drie hartjes!
‘Ik weet echt niet wat ik heb,’ vertelde ik Hadassa. ‘Het lijkt wel alsof we allebei een magneet in ons lichaam hebben of zo iets. Ik ben echt al zó vaak tegen hem opgebotst… vandaag weer!’
‘En dat deed je niet extra?’
‘Nee. Dat deed ik niet expres.’
‘Oh. Hoe gebeurde het precies? Viel je van de trap af en ving hij je op?’ Hadassa spreidde haar armen uit en keek smachtend naar de zogenaamde persoon die in haar armen lag.
‘Ja hoor…’ zei ik. ‘Hij droeg me alle trappen af naar beneden. Nou goed?’
‘En?’
‘Wat en?’
|
|
OK
|
17 Jan 2012, 17:46:42
|
Roos :
|
‘Is hij sterk?’
‘Natuurlijk!’
‘Ach ja, anders was je nu blauw geweest.’ Hadassa lachte om mijn verbaasde blik. ‘Ik bedoel, dan had hij je laten vallen en dan was je van de trap gevallen. En dan was je denk ik wel een beetje blauw. Trouwens, ging het de trap op of af?’
‘Hij is echt wel sterk, hoor. Het ging echt wel de trap op – tegen de zwaartekracht in! Dat doe jij hem niet na!’
‘Nee, gelukkig niet,’ zei Hadassa droog. ‘Maar even serieus. Nog meer bijzondere dingen behalve de botsing meegemaakt?’
‘Nee hoor.’ Over het doordringende staren hield ik wijselijk mijn mond.
|
|
OK
|
18 Jan 2012, 17:57:00
|
Roos :
|
Ik ging zitten en zocht mijn mobiel op. Lekker muziek luisteren. Naar buiten staren, Dominics gezicht voor de geest halen.
De buschauffeur maakte een scherpe bocht, we reden de snelweg op.
Plotseling klonk er een brul van achter in de bus. Nieuwsgierig haalde ik mijn koptelefoon van mijn hoofd en draaide me om.
‘Vakantie!!!’ brulde Dennis.
De hele bus nam het over van hem en als één man brulden we: ‘Vakantie!’
Ik liet me weer achteroverzakken toen het geluid wegstierf. Heerlijk. Vakantie.
Aan het feit dat ik Dominic twee weken lang niet zou zien, dacht ik niet.
Ik keek naar buiten, maar zag niets. Ik staarde in de wolken en zag Dominics gezicht voorbij zweven.
Ik kneep even mijn ogen dicht en zag hem kibbeling eten. Hoe hij zijn hoofd ophief van zijn handen en me recht in de ogen keek…
Ik werd er weer kriebelig van. De bomen en huizen gleden voorbij achter het raam, maar ik zag er niets van. De enige die ik zag was Dominic.
‘Hé!’ hoorde ik opeens een stem vlakbij mijn oor. Ik schrok vreselijk en schoot overeind. Natuurlijk knalde ik tegen het hoofd van de gesprokene aan.
‘Au.’ Jasper wreef over zijn kin.
‘Sorry!’ zei ik schuldbewust. ‘Ik schrok.’
|
|
OK
|
18 Jan 2012, 17:57:25
|
Roos :
|
‘Ja, je was inderdaad ver weg…’ hij lachte en bracht zijn hoofd dichter bij de mijne. ‘Starende ogen zijn verliefd, weet je dat?’
‘Ja, natuurlijk weet ik dat!’ Starende ogen zijn verliefd? En Dominic dan?
Verward keek ik in Jaspers grijze ogen. ‘En wie is de gelukkige?’
‘Huh… Wat?’ verbaasd keek ik hem aan.
‘Nou zeg! Jij bent echt ver met je gedachten! Wie is die jongen aan wie jij zo denkt?’
‘Jij,’ zei ik prompt.
‘Echt? Wat leuk!’ lachte Jasper. ‘Even serieus. Wie is het?’
‘Wie zegt dat ik verliefd ben?’
‘Ik. Zeg nou maar. Ken ik hem?’
‘Weet ik niet. Ik denk dat je wel weet wie het is, maar dat je hem niet persoonlijk kent.’
‘Aha. Is het zo’n sukkeltje uit je klas?’
‘Nee, niet zo’n afschuwelijke nerd. Ik zal gek wezen.’
‘Is hij leuk?’
‘Natuurlijk. Maar wil je me nu met rust laten?’
Jasper grinnikte. ‘Zodat jij ongestoord verder kunt dromen?’
‘Precies.’
|
|
OK
|
18 Jan 2012, 17:57:41
|
Roos :
|
Hij haalde zijn hand door mijn haar zodat het voor mijn ogen viel. ‘Dankjewel,’ zei ik verontwaardigd. ‘Graag gedaan!’ zei hij, terwijl hij achter me neer plofte.
Ik sloot mijn ogen. Starende ogen zijn verliefd. Had Dominic naar me gestaard? Ja.
Was hij verliefd op me? Nee.
Dat kon gewoon niet. Het gold toch niet voor iedereen, dat staren?
Nou dan. Was het maar zo’n feest!
|
|
|
|
Volgend hoofdstuk:
Hoofdstuk 18: Eén na laatst
|
|
|
|
|